Caritas in veritate - odpowiedź do ...

[ Pobierz całość w formacie PDF ]
//-->CARITAS IN VERITATE  1.Jakie dwie wielkie prawdy przekazuje nam papież Paweł VI w Encyklice Populorum progressio?  ­ cały ​Kościół​, w całym swoim istnieniu i działaniu, podczas gdy głosi, celebruje i działa w miłości, ​pragnie promować integralny rozwój człowieka​. ­ ​autentyczny rozwój człowieka obejmuje całą osobę​ we wszystkich jej wymiarach 2. Co dzieje się ze społeczeństwem, kiedy nie ma w nim prawdy, zaufania i miłości do prawdy?  Bez prawdy, bez zaufania i miłości do prawdy, ​nie ma świadomości i odpowiedzialności społecznej​ zachowania społeczne są dyktowane przez prywatne interesy i logikę władzy​, a ​, co prowadzi do podziałów w społeczeństwie​, a szczególnie w społeczeństwie na drodze globalizacji. 3. Wyjaśnij na czym polega zasada sprawiedliwości społecznej wspomniana w encyklice Caritas in veritate?  Caritas in veritate​ to zasada, na której opiera się nauka społeczna Kościoła; zasada ta znajduje praktyczny wyraz w kryteriach rządzących postępowaniem moralnym. Dwie zasady posiadają szczególne znaczeniu, wynikające z zaangażowania na rzecz rozwoju w globalizującym się społeczeństwie: są nimi sprawiedliwość i dobro wspólne. Sprawiedliwość: każde społeczeństwo wypracowuje własny system sprawiedliwości. Miłość jest większa od sprawiedliwości, ponieważ kochać to znaczy dawać, ofiarować coś mojego drugiemu; ale nie ma nigdy miłości bez sprawiedliwości, która ​nakazuje, by dać drugiemu to, co jest jego, co mu się należy dlatego, że istnieje i działa​. Nie mogę drugiemu dać czegoś od siebie, jeżeli mu nie dam w pierwszym rzędzie tego, co mu się sprawiedliwie należy. (Z tym, że to, "co się należy", jest pojmowane "społecznie", tzn. uwzględnia usytuowanie jednostek w szerszych relacjach społecznych i wymogi porządku społecznego, realizującego się w dobru wspólnym). Kto kocha z miłością bliźniego, jest przede wszystkim sprawiedliwy wobec innych. Sprawiedliwość nie jest obca miłości, nie jest drogą alternatywną albo paralelną w stosunku do miłości: ​sprawiedliwość jest nieodłącznie związana z miłością, jej towarzyszy.  4. Podaj podstawowe rozumienie pojęcia ​progressio ​w nauczaniu Pawła VI. Temat tej encykliki czyli ​postęp​ rozwój​ oraz ​ pozostaje problemem otwartym, który obecny kryzys ekonomiczno­finansowy uczynił jeszcze ostrzejszym i bardziej naglącym 5.​ ymień rodzaje sprawiedliwości, o których wspomina Papież.   ​W­ sprawiedliwość społeczna, ­ sprawiedliwość wymienna, ­ sprawiedliwość rozdzielcza. 6. Czym staje się miłość oderwana od prawdy?  Sentymentalizmem. 7. W jakim kontekście Papież pisze o tym, że „nadrozwój” powoduje „niedorozwój”. Jak rozumieć to zdanie? Są dwie możliwości odpowiedzi: 1. „W sferach najbardziej ubogich niektóre grupy cieszą się pewnego rodzaju rozrzutnym i konsumpcyjnym nadrozwojem, w sposób nie do przyjęcia kontrastującym z trwałymi sytuacjami nieludzkiej nędzy. Nadal trwa «skandal niewiarygodnych nierówności». (…) Trzeba jednak podkreślić, że nie wystarczy postęp jedynie ekonomiczny i techniczny. Potrzebne jest, aby rozwój był przede wszystkim prawdziwy i integralny. Wyjście z zacofania ekonomicznego, samo w sobie pozytywne, nie rozwiązuje złożonej problematyki promocji człowieka ani dla krajów uczestniczących w tym procesie, ani dla krajów już rozwiniętych ekonomicznie, ani dla krajów pozostających ubogimi, które oprócz dawnych form wyzysku mogą doświadczać negatywnych konsekwencji, jakich źródłem jest wzrost naznaczony deformacjami i brakiem równowagi.” 2. Konkretne zdanie zawierające w sobie oba wyróżnione wyrazy napisane jest w kontekście terroryzmu, fundamentalizmu religijnego oraz ateizmu praktycznego. Poniżej cytat, który zawiera w sobie tylko ostatnią z opcji: „Kiedy państwo promuje, naucza lub wprost narzuca pewne formy ateizmu praktycznego, pozbawia swoich obywateli siły moralnej i duchowej, niezbędnej do zaangażowania się w integralny rozwój ludzki i przeszkadza im postępować naprzód z nowym dynamizmem w swoim zaangażowaniu w bardziej wielkoduszną ludzką odpowiedź na miłość Bożą. Zdarza się, że kraje ekonomicznie rozwinięte lub znajdujące się na drodze rozwoju, eksportują do krajów ubogich, w kontekście ich stosunków kulturalnych, handlowych i politycznych, tę zawężoną wizję osoby i jej przeznaczenia. To szkoda, którą autentycznemu rozwojowi wyrządza «nadrozwój», gdy towarzyszy mu «niedorozwój moralny».”   [ Pobierz całość w formacie PDF ]